Cheryl (29) getrouwd met Jacco en moeder van zoon Wisse (okt ’16) wonen samen in het Friese Kollum. Ze werkt bij een woningcorporatie en blogt op haar eigen blog ps. Cheryl. Marinka (30) woont samen met man Matthijs en dochter Lot (nov ’16) in Zuthpen. Ze is leerkracht en blogt op haar blog A Lot of Words. De mama’s hebben elkaar leren kennen via Instagram en kletsen heel wat af. Ze nemen jullie elke twee weken mee in hun gedachtes, struggles en vragen over hun kids die een paar weken in leeftijd schelen.
Lieve Cheryl
Het begon bij mij al zodra het zichtbaar was dat ik zwanger was, de goedbedoelde adviezen. ‘Je buik wel goed insmeren, anders krijg je allemaal striemen.’ Of ‘Wel genoeg groente eten, is goed voor de baby.’, ‘Eet maar voor twee meisje!’ Eh.. ik ben geen meisje, maar een vrouw en daarnaast heeft mijn nog ongeboren baby’tje ècht geen volwassen maaltijd nodig. Na de bevalling is het ook fijn dat er niet teveel extra kilo’s aanzitten. Oh, ik had echt wel vaker zin in eten hoor, maar 2x opscheppen hoeft niet. Ik mag dan wel blond zijn, ik acht mezelf niet dom en en zelfs met alle hormonen die door mijn lijf gierden kon ik prima voor mezelf denken. En mijn buik insmeren deed ik zeker, maar niet omdat een totaal onbekende man in de supermarkt dat tegen mij zei.
Niet alleen in het echte leven kom je goedbedoelde adviezen tegen. Denk eens aan social media. Of de televisie, tijdschriften of de krant. Ik geloof best dat het je soms onzeker kan maken. Je bent net zwanger of mama, nog zoekende naar wat werkt voor jou en je kleintje en dan hoor je van allerlei kanten adviezen die ook nog eens verschillend kunnen zijn. Eerlijk gezegd ben ik erg blij dat ik naar mijn eigen gevoel luister, wát iedereen ook zegt. En anders heb ik nog genoeg contacten met allemaal lieve mama’s… jaaaa, dat zijn jullie! Thanks dat ik altijd met mijn vragen bij jullie terecht kan ? ervaring, tips en adviezen zijn natuurlijk welkom, maar niet te pas en onpas. We vragen het wel als we het niet weten, echt.
Dus doe maar niet, doe maar gewoon niet, die goedbedoelde adviezen. Het woord zegt het al, ze zijn goed bedoelt. Maar waar ligt de grens tussen bemoeien met een ander en ècht een tip willen geven? En daarnaast vraag ik je niet om een mening.
Als zwangere vrouw of nieuwbakken moeder is alles nieuw en is ervaring uitwisselen heel fijn. Niemand van ons krijgt er een boekje bij hoe ons kind precies werkt. Maar de uitdrukking zegt niet voor niets ‘zoveel mensen, zoveel wensen.’ Iedereen voedt zijn kind op een andere manier op. Doe het op een manier die bij je past. Voelt het goed, dan doe je het vast goed. Vertrouw op dat gevoel.
Hoe ervaar jij de goedbedoelde adviezen lieve Cheryl? Moet jij ook wel eens tot 10 tellen of vind je het niet erg als mensen zomaar met adviezen komen?
Liefs, Marinka
Lieve Marinka,
Daar noem je me wat. Ik denk dat elke mama (to be) er wel mee te maken heeft of heeft gehad. Goedbedoelde adviezen komen vaak uit een goed hart, maar wat mij betreft zijn ze niet nodig. Ze maken je vaak onzekerder dan dat je er iets aan het advies hebt. Tenminste, dat is mijn ervaring.
“Alles wat je nu aan komt, moet er straks ook weer af” of “ik zou nog maar wat extra slaap pakken als ik jou was” zijn een paar adviezen die ik vrij vaak heb gehoord toen ik nog zwanger was. En “je bent de bevalling zó weer vergeten wanneer je kindje voor het eerst bij je op je borst wordt gelegd” heb je vast ook wel gehoord. Ook zo’n dooddoener als je het mij vraagt.
Naast de adviezen vind ik opmerkingen van anderen ook niet altijd even gewenst. Laatst was ik met Wisse naar de supermarkt en wilde ik hem in een boodschappenkar zetten. Meneer spartelde letterlijk even tegen en ik moest mijn best doen om zijn benen door de bedoelde gaten te laten gaan. Met het zweet op mijn rug krijg ik vervolgens een opmerking: “rustig maar meid, dat overkomt ons allemaal wel eens”. Ook goed bedoeld, maar dat wil je niet horen. Je wilt het liefst helemaal geen aandacht op dat moment.
Als ik advies nodig heb, dan vraag ik het net als jij aan mensen uit mijn omgeving. Gelukkig heb ik genoeg mensen om me heen die me kunnen helpen wanneer ik het vraag. En laten we van het opvoeden vooral geen wedstrijdje maken. Dan komen we met elkaar een heel eind.
Liefs, Cheryl
